Seria z wydawnictwa Warstwy , prezentująca poezję kobiet z krajów graniczących z Polską, jest według mnie słuszną i ciekawą inicjatywą. I jak sam pomysł bardzo mi się podoba, tak niestety wybór wierszy w tomiku poetek słowackich uważam za słaby.  Początkowo chciałam zacząć od tego, że nie znam się na poezji i może stąd mój osąd, ale formalnie nie znam się też na literaturze ogólnie, a mimo wszystko o niej piszę. Wydaje mi się, że wiersz (a właściwie jakikolwiek tekst) powinien coś człowiekowi robić – rozbawić, skłonić do przemyśleń, zezłościć, wyciszyć i tak dalej. Niestety, większość wierszy zamieszczona w tym zbiorze spłynęła po mnie jak po kaczce i właściwie z chwilą przeczytania przestałam poświęcać im jakąkolwiek myśl. Dlatego warto, żebym wymieniła te nieliczne, które chociaż przez chwilę ze mną zostały. Najlepszym według mnie tekstem był Ksiądz, który mnie ochrzcił Dominiki Moravčíkovej o nietypowej modlitwie podczas chrztu, w której możemy zobaczyć, co czeka dziecko, że będzie